اگر تا چندی پیش پای درد و دل فعالین حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات مینشستیم، به نکتهای دست پیدا میکردیم که صحه گذاری بر آن حکایت بود و نه شکایت! عدم وجود رویدادهای کافی و البته وافی حقیقتی بود تلخ که آرزوی یکایک دوستداران این حوزه محسوب میشد. دیری نپایید که این آرزوی شیرین به کمک پیشکسوتان و متخصصین این حوزه جامه عمل پوشید و منجر به برگزاری رویدادهای بسیاری در این حوزه شد. رویدادهای ایرانی با ایده‌های داخلی و همچنین رویدادهای فرنگی با ساختار بومی‌شده همگی چشم به جهان اکوسیستم تازه شکل گرفته فناوری اطلاعات و ارتباطات کشورمان گشودند و مسبب اتفاقات بسیار ارزشمند در این راستا شدند. رویدادهایی که با تلاش همه دوستداران، این روزها دیگر تعدادشان به اندازه انگشتان یک یا دو دست نیست و باید آنها را با چرتکه و ماشین‌حساب‌های مهندسی شمارش کرد.
فارغ از اینکه تعدد این رویدادها خود به تنهایی نکته مثبتی محسوب میشود اما گه گاه عدم وجود کیفیت و یا تشابه آنها منجر به رنجش خاطر مخاطبان شده است. عدم کیفیتی که نمودش در ارائه نادرست اطلاعات و یا آموزشهای غیر استاندارد به واسطه حضور نابلدان این حوزه است و تشابهی که با اتخاذ رویکردهای یکسان و تنها با تفاوت قائل شدن در اسم این رخداد به چشم میخورد. با یک نگاه واقع بینانه میتوان به این نتیجه رسید که نه تنها بسیاری از این رخداد تمامی زمینههای مطرح در این حوزه را پوشش نمیدهند بلکه در پارهای از مواقع جنبه یک دورهمی ساده با بهانه ای برای هیچ دارند!
از سوی دیگر به مانند بسیاری از مواقع عدهای در خواب این تعدد فرو رفته و آن را حمل بر حرفهای شدن میپندارند. نکته قابل توجه تاثیر این تعدد در آمار مرتبط با سنجش توسعه و پیشرفت فضای فناوری اطلاعات و ارتباطات یک شهر یا منطقه است، حال آنکه مشخص است که هیچگاه کمیت نشان از پیشرفت نبوده و باید با کیفیت همراه باشد. با این حال و با تمامی این تفاصیل تأثیر شگرف این اتفاق شیرین بر ارتقا سطح علمی، تجربی و فرهنگی برای همگان واضح و مبرهن است، حقیقتی که منجر به قوام هرچه بیشتر نگاه اهالی این حوزه حتی با وجود کم و کاستی ها و نقصها میشود.
آخر آنکه بااینکه شوری این تعدد و یا بی‌کیفیتی، شیرینی حضور را برای بسیاری از عاشقان حضور در این رویدادها از بین برده است، اما واقعیت این است که به‌منظور پختگی و بلوغ هر چه بیشتر اکوسیستم، تکاپوی این رویدادها لازم و ضروری است. واقعیتی که نباید به پای پیشرفت یک حوزه نوشته شود و از سوی دیگر نباید آنقدر با سخت گیری به آن نگاه شود که فرصت رسیدن به پیشرفت همهجانبه را از فعالین سلب کند. توقع زیادی نیست که با یک مدیریت صحیح و دوری از سختگیریهای نابجا زمینه رشد و ظهور این رویدادها در قالبی استاندارد شکل بگیرد. شاید مدیریت صحیح رویدادهایی که میتوانند مسبب تغییرات بسیاری در زندگی حرفهای افراد باشند تنها با آموزشهای لازم به برگزارکنندگان آنها در دسترس باشد.
این نوشته در ماهنامه دانش امروز به چاپ رسیده است.